زرتشت و مزدیسنان

#زرتشتی_و_مزدیسنا

#موبد_کورش_نیکنام

تا چندی پیش به پیروان دین یکتانگری اشوزرتشت، همانند پیروان دین های دیگر درجهان؛ «زرتشتیان» گفته نمی شده است.
آنان به  مزدیسنان نام آور بوده اند، کیش ودین آنان را  «مزدیسنا» می نامیدند.

مزدیسنان به چمار( معنی)  پرستندگان "مزدا" است.
«مزدا» ( دانایی وآگاهی بیکران)،  خدای یگانه ای بود که اشوزرتشت نخستین بار به هستی او بیگمان شد. مزدا را شناخت،  ودر سرودهایش پیوسته از او یاد کرد.

زرتشت؛
اهورامزدا را سرآغاز وسرانجام هستی می داند.  مرتوگان( بشر) را به ستایش این فروزه زندگی ساز(دانایی شکوهمند) فرا خواند.
مزدا، تنها در آسمان بر عرش تکیه ندارد. بلکه سراسر هستی از کوچکترین ذره تا بزرگترین کهکشان، جلوه بودن مزدا است.
با چشمِ دل می توان مزدا را که در باور زرتشت آمده، شناخت و درک کرد.

بدین روی نیکوترین واژه برای پیروان، یاوران وهمراهان زرتشت، واژه مزدیسنان است.
چنانکه کسی به پیروان موسی نیز «موسویان»  نمی گوید و یا به پیروان محمد، «محمدیان» نمی گویند.

آگاهی نداریم که به چه انگیزه ای به "مزدیسنان" واژه تازه ای افزوده شده و آنان را "زرتشتیان" نام گذاشتند.

در برگردان سرودی از اوستا به نام «مَزدَه یَسنو اهمی» که پیمان دین برای پیروان بینش زرتشت است، در بند نخست،
چنین خوانده می شود:
مَزدَه یَسنًو اَهمی،
مَزدَه یَسنًو زَرَتوشتریش؛...

"مزداپرستم، شیوه مزداپرستی که زرتشت سفارش کرده است".

اعراب گاهی به مزداپرستان «مَجوس» گفته اند که از واژه "مَگه" به چمار( دانا) برگرفته شده وچون واک( حرف) "گ" نداشته اند مگوش به مجوس رسیده است.

در ادبیات پس ازاسلام در ایران نیز گاهی برای توهین به ستایندگان مزدا، به آنان «گبر» گفته شده  و به نادرستی (آتش پرست) نیز نام گرفته اند. چون پیروان مزدیسنا به هنگام نیایش، به سوی روشنایی آتش نیز همانند دیگر روشنایی ها روی می کرده ومی کنند.

گفتنی است مزدیسنان به پیروی از باور ارزشمند نیاکان خویش،  به چهار آخشیج( عنصر) آب، خاک، هوا وآتش نگاه ویژه و سپند( مقدس) داشته اند.

🔥🔥🔥
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبد كورش نیکنام
🏵 @zoroaster33 🏵

www.tg-me.com/us/زرتشت و مزدیسنان/com.zoroaster33/18932

1.4K viewsFariba, Jun 28 at 17:09

#زرتشتی_و_مزدیسنا

#موبد_کورش_نیکنام

تا چندی پیش به پیروان دین یکتانگری اشوزرتشت، همانند پیروان دین های دیگر درجهان؛ «زرتشتیان» گفته نمی شده است.
آنان به  مزدیسنان نام آور بوده اند، کیش ودین آنان را  «مزدیسنا» می نامیدند.

مزدیسنان به چمار( معنی)  پرستندگان "مزدا" است.
«مزدا» ( دانایی وآگاهی بیکران)،  خدای یگانه ای بود که اشوزرتشت نخستین بار به هستی او بیگمان شد. مزدا را شناخت،  ودر سرودهایش پیوسته از او یاد کرد.

زرتشت؛
اهورامزدا را سرآغاز وسرانجام هستی می داند.  مرتوگان( بشر) را به ستایش این فروزه زندگی ساز(دانایی شکوهمند) فرا خواند.
مزدا، تنها در آسمان بر عرش تکیه ندارد. بلکه سراسر هستی از کوچکترین ذره تا بزرگترین کهکشان، جلوه بودن مزدا است.
با چشمِ دل می توان مزدا را که در باور زرتشت آمده، شناخت و درک کرد.

بدین روی نیکوترین واژه برای پیروان، یاوران وهمراهان زرتشت، واژه مزدیسنان است.
چنانکه کسی به پیروان موسی نیز «موسویان»  نمی گوید و یا به پیروان محمد، «محمدیان» نمی گویند.

آگاهی نداریم که به چه انگیزه ای به "مزدیسنان" واژه تازه ای افزوده شده و آنان را "زرتشتیان" نام گذاشتند.

در برگردان سرودی از اوستا به نام «مَزدَه یَسنو اهمی» که پیمان دین برای پیروان بینش زرتشت است، در بند نخست،
چنین خوانده می شود:
مَزدَه یَسنًو اَهمی،
مَزدَه یَسنًو زَرَتوشتریش؛...

"مزداپرستم، شیوه مزداپرستی که زرتشت سفارش کرده است".

اعراب گاهی به مزداپرستان «مَجوس» گفته اند که از واژه "مَگه" به چمار( دانا) برگرفته شده وچون واک( حرف) "گ" نداشته اند مگوش به مجوس رسیده است.

در ادبیات پس ازاسلام در ایران نیز گاهی برای توهین به ستایندگان مزدا، به آنان «گبر» گفته شده  و به نادرستی (آتش پرست) نیز نام گرفته اند. چون پیروان مزدیسنا به هنگام نیایش، به سوی روشنایی آتش نیز همانند دیگر روشنایی ها روی می کرده ومی کنند.

گفتنی است مزدیسنان به پیروی از باور ارزشمند نیاکان خویش،  به چهار آخشیج( عنصر) آب، خاک، هوا وآتش نگاه ویژه و سپند( مقدس) داشته اند.

🔥🔥🔥
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبد كورش نیکنام
🏵 @zoroaster33 🏵

BY زرتشت و مزدیسنان