تحلیل رفتار متقابل ( TA )

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

کتاب: #بازیها روانشناسی روابط انسانی
نویسنده: #اریک_برن
مترجم: #اسماعیل_فصیح
بازنویسی: #فریبرز_پیشداد
موضوع فصل آموزشی: #بخش_دوم: #فرهنگ_بازیها
#موضوع_۲۷: #بازیهای_مهمانی
منبع: ص ۱۳۳ تا ۱۳۴
@tahlil_raftar_motaghabel

#عیب
تز:
این بازی منشأ بسیاری از نارضایتی های کوچک و ناچیز در زندگی روزمره ی مردم است و از وضعیت افسرده ی (( کودک )) سرچشمه می‌گیرد که می‌گوید (( من خوب نیستم ))، و بعدها در وضعیت مشابه به (( والد )) منتقل می‌شود که می‌گوید (( آنها خوب نیستند )).
مسئله ی تبادلی بازیگر آن است که ثابت کند شق دوم صحیح است. بنابراین بازیگر (( عیب )), در آشنایی با اشخاص جدید هنگامی احساس راحتی می کند که آنها متوجه عیب او شده باشند.
این بازی سخت ترین شکلش ممکن است به صورت یک بازی سیاسی (( استبدادی )) در آید که شخصیت های (( مقتدر )) بازی می‌کنند و ناگهان باعث بروز انعکاس های تاریخی تکان دهنده می‌شود.
حیطه ی این بازی، از ناچیزترین و نامربوط ترین صورت ها ( اُمُّل مآب است )، تا بدبینانه ترین ( آه در بساط ندارد )، شریرانه ترین ( جنسش خُرده شیشه دارد )، صمیمانه ترین ( اختیار آلتش را ندارد ) یا پیچیده ترین ( چی را می‌خواهد ثابت کند؟ ) حالات را در بر می‌گیرد. بازی معمولاً از لحاظ پویایی شناسی روانی دارای ریشه ی عدم اطمینان جنسی است و هدفش کسب اعتماد به نفس است، و از لحاظ تبادلی، توام است با تجسس فضولانه و کنجکاوی هولناک، و یا پاییدن مردم که برای ارضای هوس های (( کودک )) ولی با نقاب (( والد )) و شاید هم (( بالغ )) صورت می گیرد. همچنین دارای امتیاز روانی درونی رفع افسردگی، و امتیاز روانی برونی احتراز از صمیمیت است که امکان دارد عیب خود را افشا کند.
با پس زدن زنی که متجدد نیست، یا مردی که حساب بانکی کلانی ندارد، یا سفیدپوست نیست، یا بی‌سواد است، یا ناتوانی جنسی دارد، شخص احساس (( حق به جانبی )) می کند. در عین حال کنجکاوی اش به او قدرت عمل اجتماعی درونی و مقداری امتیاز زیستی می‌دهد.
یک جنبه ی ضمنی و جالب بازی (( عیب )) آن است که برای شخص انتخاب مطلب ارتباطی به ظرفیت فکری یا درجه ی هوشمندی ظاهری او ندارد.
مردی که در وزارت امور خارجه ی کشوری در سمت‌های مهمی خدمت کرده بود، روزی در جمعی گفت که مردم فلان کشور در سطح پایین‌تری قرار دارند، چون مردهایشان کت هایی می پوشند که آستین های فوق العاده بلندی دارد. این مرد در فهم (( بالغ )) خود توانایی زیادی داشت، ولی فقط وقتی (( عیب )) را در سطح (( والد )) بازی می کرد، چنین حرف‌هایی نامربوطی از دهانش در می‌آمد.

@tahlil_raftar_motaghabel

www.tg-me.com/us/تحلیل رفتار متقابل TA /com.TAhlil_raftar_motaghabel/3708

1.1K viewsedited  Sep 4, 2020 at 11:40

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

کتاب: #بازیها روانشناسی روابط انسانی
نویسنده: #اریک_برن
مترجم: #اسماعیل_فصیح
بازنویسی: #فریبرز_پیشداد
موضوع فصل آموزشی: #بخش_دوم: #فرهنگ_بازیها
#موضوع_۲۷: #بازیهای_مهمانی
منبع: ص ۱۳۳ تا ۱۳۴
@tahlil_raftar_motaghabel

#عیب
تز:
این بازی منشأ بسیاری از نارضایتی های کوچک و ناچیز در زندگی روزمره ی مردم است و از وضعیت افسرده ی (( کودک )) سرچشمه می‌گیرد که می‌گوید (( من خوب نیستم ))، و بعدها در وضعیت مشابه به (( والد )) منتقل می‌شود که می‌گوید (( آنها خوب نیستند )).
مسئله ی تبادلی بازیگر آن است که ثابت کند شق دوم صحیح است. بنابراین بازیگر (( عیب )), در آشنایی با اشخاص جدید هنگامی احساس راحتی می کند که آنها متوجه عیب او شده باشند.
این بازی سخت ترین شکلش ممکن است به صورت یک بازی سیاسی (( استبدادی )) در آید که شخصیت های (( مقتدر )) بازی می‌کنند و ناگهان باعث بروز انعکاس های تاریخی تکان دهنده می‌شود.
حیطه ی این بازی، از ناچیزترین و نامربوط ترین صورت ها ( اُمُّل مآب است )، تا بدبینانه ترین ( آه در بساط ندارد )، شریرانه ترین ( جنسش خُرده شیشه دارد )، صمیمانه ترین ( اختیار آلتش را ندارد ) یا پیچیده ترین ( چی را می‌خواهد ثابت کند؟ ) حالات را در بر می‌گیرد. بازی معمولاً از لحاظ پویایی شناسی روانی دارای ریشه ی عدم اطمینان جنسی است و هدفش کسب اعتماد به نفس است، و از لحاظ تبادلی، توام است با تجسس فضولانه و کنجکاوی هولناک، و یا پاییدن مردم که برای ارضای هوس های (( کودک )) ولی با نقاب (( والد )) و شاید هم (( بالغ )) صورت می گیرد. همچنین دارای امتیاز روانی درونی رفع افسردگی، و امتیاز روانی برونی احتراز از صمیمیت است که امکان دارد عیب خود را افشا کند.
با پس زدن زنی که متجدد نیست، یا مردی که حساب بانکی کلانی ندارد، یا سفیدپوست نیست، یا بی‌سواد است، یا ناتوانی جنسی دارد، شخص احساس (( حق به جانبی )) می کند. در عین حال کنجکاوی اش به او قدرت عمل اجتماعی درونی و مقداری امتیاز زیستی می‌دهد.
یک جنبه ی ضمنی و جالب بازی (( عیب )) آن است که برای شخص انتخاب مطلب ارتباطی به ظرفیت فکری یا درجه ی هوشمندی ظاهری او ندارد.
مردی که در وزارت امور خارجه ی کشوری در سمت‌های مهمی خدمت کرده بود، روزی در جمعی گفت که مردم فلان کشور در سطح پایین‌تری قرار دارند، چون مردهایشان کت هایی می پوشند که آستین های فوق العاده بلندی دارد. این مرد در فهم (( بالغ )) خود توانایی زیادی داشت، ولی فقط وقتی (( عیب )) را در سطح (( والد )) بازی می کرد، چنین حرف‌هایی نامربوطی از دهانش در می‌آمد.

@tahlil_raftar_motaghabel

BY تحلیل رفتار متقابل ( TA )