عرفان و خودشناسی

‌در جستجوی جاودانگی


جاودانگی همیشه سرگرمی تفننی ثروتمندان بوده است. هنگامی که عده ای مرفه شدند، احساس کردند همه چیز دارند، اما همچنان زندگی برایشان اتفاق نیفتاده است؛ بنابراین در صدد برآمدند تا ادامه دهند. البته جاودانگی طلب مردم بیچاره در جهان نیز بوده است. این یک تصور غلط است که افرادی که شاد هستند، افرادی که زندگیشان را واقعاً خوب می گذرانند حاضر به مردن نیستند و به دنبال جاودانگی هستند. اگر شادی پیوسته همراه شما باشد، چیزهای دیگر در زندگیتان جایی ندارند. اگر دقت کنید، وقتی که شاد هستید، دیگر حریص نیستید، بلکه بسیار سخاوتمند هستید. در آن برهه هر چیزی را می بخشید. تنها زمانی که مفلوک هستید، بسیار حریص هستید.
افراد شاد دلبستگی زیادی به زندگی ندارند. آنها هر لحظه حاضرند بمیرند. مردم همیشه فکر میکنند افراد بدبخت میخواهند بمیرند. این طور نیست. افراد بدبخت بیشتر از هرکس دیگری به زندگی دلبستگی دارند. هر چه بدبخت تر باشند، بیشتر به متعلقات اطرافشان می چسبند. حتی اگر صد سال هم زندگی کنند، حریص هستند زیرا هرگز به شکل واقعی زندگی نکرده اند. در تمام مدت آن قدر در بدبختی خود غوطه ور بوده اند که هرگز زمانی برای زندگی نداشته اند.
انسان شاد به هیچ کس متکی نیست‌. وقتی انسان در زندگی خود احساس خوشبختی میکند، این موضوع او را آزار نمیدهد که آیا قرار است دوباره متولد شود یا خیر. حتی از این موضوع نیز آزرده نمیشوند که آیا قرار است فردا بمیرند یا زنده بمانند. آنها بسیار سعادتمند هستند. هنگامی که واقعاً شاد هستید، به هیچ کس نیاز ندارید.
هنگامی که به معنای واقعی راضی و خوشحال میشویم، هنگامی که رضایت شما از تمام محدودیت ها فراتر می رود، آماده مرگ هستید. احساس می کنید: «همین است؛ همین لحظه آماده ام تا بروم». شادی شما را برای مرگ آماده می کند. کسی که حاضر است وقتی همه چیز مرتب و خوب است به سادگی بمیرد. فردی است که زندگی را درک کرده است. عاشقانی که حتی برای مدتی کوتاه لذت با هم بودن را چشیده اند، حاضرند بمیرند. چنین چیزی را ندیده اید؟ شخص بیچاره حاضر نیست بمیرد زیرا در زندگی بخیل بوده است. او هرگز زندگی نکرده است، بنابراین فکر میکند اگر یک سال بیشتر بگذرد، بهتر زندگی می کند. اکثر مردم این گونه هستند.
در گذشته، هر پادشاه، هر فرد قدرتمندی در این سیاره همیشه در پی این بود که به نوعی جاودانه شود؛ اما در واقعیت، اگر میخواهید کسی را نفرین کنید، برای او آرزوی مرگ نکنید؛ بلکه زندگی بی پایان آرزو کنید. این بدترین نفرین برای هرکسی است. اینکه شخصی با سادانا زندگی کند و از طریق آن عمر خود را افزایش دهد، موضوعی متفاوت است. این به معنای طولانی کردن زندگی اجباری نیست، برعکس، پشتوانه لازم برای عمر طولانی تر را فراهم می کند. در یوگا، همیشه می گویند انسان میتواند تا 160 سال عمر کند؛ اما در دوران اخیر به ندرت کسی را دیده ایم که تا این سن زندگی کند.
در کل، امید به زندگی در جهان به شکل قابل توجهی افزایش یافته است. این امر تا حد زیادی به دلیل مراقبت های پزشکی و مکمل هایی است که مردم به طور معمول استفاده می کنند. گرچه مشکلات دیگری ایجاد می کند، اما باعث افزایش طول عمر می شود. بسیاری از اندام ها به دلیل مجموعه ای از مواد معنوی و مغذی که فرد مصرف میکند، دوباره توانمند میشوند. میگویند اگر به طریقی پنجاه سال دیگر زنده بمانیم، میتوانیم ۵۰۰ سال دیگر عمر کنیم؛ زیرا تا آن زمان فناوری آن قدر پیشرفت کرده است که می توانیم قلب، کبد و کلیه جدید در آزمایشگاه پرورش دهیم و خودمان را با هر عضو جدیدی بازسازی کنیم.


سادگورو
مرگ موهبتی الهی
ص 130 و 131 و 132


🆔 @Khodshenasivo
🆑 عرفان و خودشناسی

Telegram

attach 📎

www.tg-me.com/us/عرفان و خودشناسی/com.Khodshenasivo/27803

5.6K viewsApr 28 at 05:30

‌در جستجوی جاودانگی


جاودانگی همیشه سرگرمی تفننی ثروتمندان بوده است. هنگامی که عده ای مرفه شدند، احساس کردند همه چیز دارند، اما همچنان زندگی برایشان اتفاق نیفتاده است؛ بنابراین در صدد برآمدند تا ادامه دهند. البته جاودانگی طلب مردم بیچاره در جهان نیز بوده است. این یک تصور غلط است که افرادی که شاد هستند، افرادی که زندگیشان را واقعاً خوب می گذرانند حاضر به مردن نیستند و به دنبال جاودانگی هستند. اگر شادی پیوسته همراه شما باشد، چیزهای دیگر در زندگیتان جایی ندارند. اگر دقت کنید، وقتی که شاد هستید، دیگر حریص نیستید، بلکه بسیار سخاوتمند هستید. در آن برهه هر چیزی را می بخشید. تنها زمانی که مفلوک هستید، بسیار حریص هستید.
افراد شاد دلبستگی زیادی به زندگی ندارند. آنها هر لحظه حاضرند بمیرند. مردم همیشه فکر میکنند افراد بدبخت میخواهند بمیرند. این طور نیست. افراد بدبخت بیشتر از هرکس دیگری به زندگی دلبستگی دارند. هر چه بدبخت تر باشند، بیشتر به متعلقات اطرافشان می چسبند. حتی اگر صد سال هم زندگی کنند، حریص هستند زیرا هرگز به شکل واقعی زندگی نکرده اند. در تمام مدت آن قدر در بدبختی خود غوطه ور بوده اند که هرگز زمانی برای زندگی نداشته اند.
انسان شاد به هیچ کس متکی نیست‌. وقتی انسان در زندگی خود احساس خوشبختی میکند، این موضوع او را آزار نمیدهد که آیا قرار است دوباره متولد شود یا خیر. حتی از این موضوع نیز آزرده نمیشوند که آیا قرار است فردا بمیرند یا زنده بمانند. آنها بسیار سعادتمند هستند. هنگامی که واقعاً شاد هستید، به هیچ کس نیاز ندارید.
هنگامی که به معنای واقعی راضی و خوشحال میشویم، هنگامی که رضایت شما از تمام محدودیت ها فراتر می رود، آماده مرگ هستید. احساس می کنید: «همین است؛ همین لحظه آماده ام تا بروم». شادی شما را برای مرگ آماده می کند. کسی که حاضر است وقتی همه چیز مرتب و خوب است به سادگی بمیرد. فردی است که زندگی را درک کرده است. عاشقانی که حتی برای مدتی کوتاه لذت با هم بودن را چشیده اند، حاضرند بمیرند. چنین چیزی را ندیده اید؟ شخص بیچاره حاضر نیست بمیرد زیرا در زندگی بخیل بوده است. او هرگز زندگی نکرده است، بنابراین فکر میکند اگر یک سال بیشتر بگذرد، بهتر زندگی می کند. اکثر مردم این گونه هستند.
در گذشته، هر پادشاه، هر فرد قدرتمندی در این سیاره همیشه در پی این بود که به نوعی جاودانه شود؛ اما در واقعیت، اگر میخواهید کسی را نفرین کنید، برای او آرزوی مرگ نکنید؛ بلکه زندگی بی پایان آرزو کنید. این بدترین نفرین برای هرکسی است. اینکه شخصی با سادانا زندگی کند و از طریق آن عمر خود را افزایش دهد، موضوعی متفاوت است. این به معنای طولانی کردن زندگی اجباری نیست، برعکس، پشتوانه لازم برای عمر طولانی تر را فراهم می کند. در یوگا، همیشه می گویند انسان میتواند تا 160 سال عمر کند؛ اما در دوران اخیر به ندرت کسی را دیده ایم که تا این سن زندگی کند.
در کل، امید به زندگی در جهان به شکل قابل توجهی افزایش یافته است. این امر تا حد زیادی به دلیل مراقبت های پزشکی و مکمل هایی است که مردم به طور معمول استفاده می کنند. گرچه مشکلات دیگری ایجاد می کند، اما باعث افزایش طول عمر می شود. بسیاری از اندام ها به دلیل مجموعه ای از مواد معنوی و مغذی که فرد مصرف میکند، دوباره توانمند میشوند. میگویند اگر به طریقی پنجاه سال دیگر زنده بمانیم، میتوانیم ۵۰۰ سال دیگر عمر کنیم؛ زیرا تا آن زمان فناوری آن قدر پیشرفت کرده است که می توانیم قلب، کبد و کلیه جدید در آزمایشگاه پرورش دهیم و خودمان را با هر عضو جدیدی بازسازی کنیم.


سادگورو
مرگ موهبتی الهی
ص 130 و 131 و 132


🆔 @Khodshenasivo
🆑 عرفان و خودشناسی

BY عرفان و خودشناسی