InPedia | Integrative Pediatrics

📢چگونه به کودکان برای مقابله با ترومای جنگ کمک کنیم؟
جنگ یکی از مخرب‌ترین تجربیاتی است که یک انسان می‌تواند داشته باشد و پیامدهای روانی و عاطفی فراوانی به دنبال دارد. بیش از یک ششم کودکان جهان، یعنی حدود ۴۶۸ میلیون کودک، در مناطق درگیری فعال زندگی می‌کنند. این کودکان با مشکلات روانی متعددی مانند اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)، افسردگی و اضطراب مواجه‌اند که برخی در حین جنگ و برخی پس از آن بروز می‌کند.

📍چگونه مراقبان می‌توانند به کودکان کمک کنند؟
خوشبختانه، همه کودکان دچار مشکلات روحی نمی‌شوند و راهکارهای متعددی برای کاهش تأثیرات ترومای جنگ وجود دارد.

۱. اهمیت حضور و حمایت مراقب:
وجود یک مراقب حاضر و درگیر، مهم‌ترین عامل مقاومت کودکان در برابر ترومای جنگ است. کودکانی که والدینشان وقت بیشتری با آنها می‌گذرانند، کمتر دچار مشکلات روانی می‌شوند. حمایت خانواده، حتی در شرایط سخت، به کودکان احساس امنیت می‌دهد.

۲. کاهش استرس والدین:
سلامت روان والدین تأثیر مستقیم بر کودکان دارد. والدین باید راهکارهایی برای کنترل استرس خود بیاموزند، مانند تنفس عمیق و آگاهانه، مدیتیشن یا کاهش مصرف اخبار و شبکه‌های اجتماعی.

۳. رفتار محبت‌آمیز و حمایتگرانه:
والدینی که در معرض جنگ قرار گرفته‌اند ممکن است رفتارهای سختگیرانه یا خشونت‌آمیز نشان دهند، اما کودکان در این شرایط بیش از هر زمان دیگری به محبت و حمایت نیاز دارند.ارتباط خوب و همدلانه اعضای خانواده با یکدیگر می‌تواند محیط را برای کودک آرام کند.

۴. حمایت اجتماعی:
حمایت از کودکان فقط به والدین محدود نمی‌شود؛ داشتن روابط پایدار و حمایتگر با دیگران مانند دوستان و آشنایان نیز به بهبود کودکان کمک می‌کند.

۵. حفظ ارتباط و گفتگو:
کودکان باید بدانند که می‌توانند درباره هر نگرانی یا سوالی با والدین یا مراقبان خود صحبت کنند. توضیح دادن واقعیت‌ها به زبان ساده و متناسب با سن کودک بسیار مهم است.

۶. اطمینان‌بخشی متناسب با سن:
والدین باید تعادل بین گفتن حقیقت و ایجاد حس امید و امنیت را حفظ کنند. وعده‌های غیرواقعی درباره امنیت می‌تواند اعتماد کودک را از بین ببرد.

۷. محدود کردن دسترسی به رسانه‌ها:
تماشای مکرر اخبار جنگ یا تصاویر خشونت‌آمیز می‌تواند اضطراب و استرس کودکان را افزایش دهد. بهتر است میزان مشاهده تلویزیون و استفاده از شبکه‌های اجتماعی محدود شود.

۸. حفظ روال‌های روزمره:
حفظ نظم و روال‌های روزانه به کودکان احساس ثبات و امنیت می‌دهد و می‌تواند علائم پس از سانحه را کاهش دهد.

۹. تقویت حس کنترل و مشارکت:
کودکان باید فرصت‌هایی برای احساس کنترل بر زندگی خود داشته باشند، مثلاً از طریق بازی، کمک به خانواده یا شرکت در فعالیت‌های اجتماعی.

۱۰. آموزش راهکارهای مقابله‌ای:
کودکان حتی کوچک می‌توانند روش‌هایی مانند تنفس عمیق، فعالیت بدنی یا سرگرمی‌های ساده برای کاهش استرس بیاموزند.

📍نتیجه‌گیری
جنگ تأثیرات عمیق و چندجانبه‌ای بر کودکان دارد که سلامت روان و جسم آنها را تهدید می‌کند. اما با حمایت مناسب از سوی والدین، مراقبان و جامعه، می‌توان این تأثیرات را کاهش داد و به کودکان کمک کرد تا با ترومای جنگ مقابله کنند. ایجاد محیط‌های امن، حفظ ارتباطات، آموزش راهکارهای مقابله‌ای و حمایت روانی از کودکان در شرایط اضطراری، از جمله اقدامات کلیدی برای حفاظت از سلامت روان کودکان است.

منبع:یونیسف، boldscience

www.tg-me.com/us/InPedia | Integrative Pediatrics/com.InPedia_TUMS/298

441 viewsJun 13 at 18:18

📢چگونه به کودکان برای مقابله با ترومای جنگ کمک کنیم؟
جنگ یکی از مخرب‌ترین تجربیاتی است که یک انسان می‌تواند داشته باشد و پیامدهای روانی و عاطفی فراوانی به دنبال دارد. بیش از یک ششم کودکان جهان، یعنی حدود ۴۶۸ میلیون کودک، در مناطق درگیری فعال زندگی می‌کنند. این کودکان با مشکلات روانی متعددی مانند اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)، افسردگی و اضطراب مواجه‌اند که برخی در حین جنگ و برخی پس از آن بروز می‌کند.

📍چگونه مراقبان می‌توانند به کودکان کمک کنند؟
خوشبختانه، همه کودکان دچار مشکلات روحی نمی‌شوند و راهکارهای متعددی برای کاهش تأثیرات ترومای جنگ وجود دارد.

۱. اهمیت حضور و حمایت مراقب:
وجود یک مراقب حاضر و درگیر، مهم‌ترین عامل مقاومت کودکان در برابر ترومای جنگ است. کودکانی که والدینشان وقت بیشتری با آنها می‌گذرانند، کمتر دچار مشکلات روانی می‌شوند. حمایت خانواده، حتی در شرایط سخت، به کودکان احساس امنیت می‌دهد.

۲. کاهش استرس والدین:
سلامت روان والدین تأثیر مستقیم بر کودکان دارد. والدین باید راهکارهایی برای کنترل استرس خود بیاموزند، مانند تنفس عمیق و آگاهانه، مدیتیشن یا کاهش مصرف اخبار و شبکه‌های اجتماعی.

۳. رفتار محبت‌آمیز و حمایتگرانه:
والدینی که در معرض جنگ قرار گرفته‌اند ممکن است رفتارهای سختگیرانه یا خشونت‌آمیز نشان دهند، اما کودکان در این شرایط بیش از هر زمان دیگری به محبت و حمایت نیاز دارند.ارتباط خوب و همدلانه اعضای خانواده با یکدیگر می‌تواند محیط را برای کودک آرام کند.

۴. حمایت اجتماعی:
حمایت از کودکان فقط به والدین محدود نمی‌شود؛ داشتن روابط پایدار و حمایتگر با دیگران مانند دوستان و آشنایان نیز به بهبود کودکان کمک می‌کند.

۵. حفظ ارتباط و گفتگو:
کودکان باید بدانند که می‌توانند درباره هر نگرانی یا سوالی با والدین یا مراقبان خود صحبت کنند. توضیح دادن واقعیت‌ها به زبان ساده و متناسب با سن کودک بسیار مهم است.

۶. اطمینان‌بخشی متناسب با سن:
والدین باید تعادل بین گفتن حقیقت و ایجاد حس امید و امنیت را حفظ کنند. وعده‌های غیرواقعی درباره امنیت می‌تواند اعتماد کودک را از بین ببرد.

۷. محدود کردن دسترسی به رسانه‌ها:
تماشای مکرر اخبار جنگ یا تصاویر خشونت‌آمیز می‌تواند اضطراب و استرس کودکان را افزایش دهد. بهتر است میزان مشاهده تلویزیون و استفاده از شبکه‌های اجتماعی محدود شود.

۸. حفظ روال‌های روزمره:
حفظ نظم و روال‌های روزانه به کودکان احساس ثبات و امنیت می‌دهد و می‌تواند علائم پس از سانحه را کاهش دهد.

۹. تقویت حس کنترل و مشارکت:
کودکان باید فرصت‌هایی برای احساس کنترل بر زندگی خود داشته باشند، مثلاً از طریق بازی، کمک به خانواده یا شرکت در فعالیت‌های اجتماعی.

۱۰. آموزش راهکارهای مقابله‌ای:
کودکان حتی کوچک می‌توانند روش‌هایی مانند تنفس عمیق، فعالیت بدنی یا سرگرمی‌های ساده برای کاهش استرس بیاموزند.

📍نتیجه‌گیری
جنگ تأثیرات عمیق و چندجانبه‌ای بر کودکان دارد که سلامت روان و جسم آنها را تهدید می‌کند. اما با حمایت مناسب از سوی والدین، مراقبان و جامعه، می‌توان این تأثیرات را کاهش داد و به کودکان کمک کرد تا با ترومای جنگ مقابله کنند. ایجاد محیط‌های امن، حفظ ارتباطات، آموزش راهکارهای مقابله‌ای و حمایت روانی از کودکان در شرایط اضطراری، از جمله اقدامات کلیدی برای حفاظت از سلامت روان کودکان است.

منبع:یونیسف، boldscience

BY InPedia | Integrative Pediatrics