هستی یادگیرنده

دوستان همراه، سلام

« پیشکش به دکتر حسین حجت پناه»

« اصول گفتگو(۷)»

پنج ـ تفاهم:
یکی از پیچیده ترین امور بشری، دستیابی به تفاهم با مخالف است. عوامل ژنتیکی، تیپ و ویژگی های شخصیتی، تجارب، فرهنگ، دین، قومیت و جنسیت موجب می شوند تا دو انسان از یک تجربه یا متن، دو برداشت متفاوت و گاهی متضاد داشته باشند.

آنچه موضوع را پیچیده تر می سازد آن است که دو نفر تصور کنند که درک شان از یک متن یا تجربه، معادل حقیقت است، در حالی که اموری مانند تحصیلات، قومیت، تخصص، هوش، تجربه و مذهب که در درک پدیده ها به ما کمک می کنند، ضمنأ برای ما محدودیت هایی نیز ایجاد می کنند و موجب می شوند تا موضوع را از زاویه ای خاص انتخاب و تفسیر کنیم و در نتیجه دستیابی به تفاهم با دیگران را دشوار می سازد.

به تعبیر شلای ماخر، اندیشمند حوزه هرمنوتیک اصل بر این است که انسانها سخن یکدیگر را اشتباه درک کنند، مگر خلاف آن ثابت شود. دلیل این امر آن است که انسانها، نه به صورت یک ظرف تو خالی بلکه با برخورداری از یک سری نیروهای درونی و اختصاصی از یک سو و شرایط اجتماعی از سوی دیگر، با متن ها یا تجربه های محیطی مواجهه پیدا می کنند.

گفتگوی بین دو انسان، صحنه بسیار پیچیده‌ای از مواجهه این نیرو های درونی و تعامل دو دستگاه ذهنی است؛ دو ذهن فعال با عقبه های متفاوت و بدیهی است که در این شرایط فهم دیدگاه فرستنده پیام، بصورت ناب و کامل برای گیرنده پیام امکان پذیر نباشد و زمینه های تعارض ایجاد شود.

این گفته ی ارزشمند در کتاب شازده کوچولو که حرف سرچشمه سو تفاهمه ناظر بر همین معناست. در جای دیگری از این کتاب، شازده کوچولو به روباه می گوید: حرف های همو نمی فهمیم و روباه پاسخ می دهد: فقط دو دشمن حرف های همو خوب می فهمند؛ دوستی ها پر از سو تفاهمه. بر همین اساس، برخلاف تصور عموم، دستیابی به تفاهم با دیگران کاری بسیار پیچیده و دشوار است که با آموزش و تمرین می توان در آن کسب مهارت کرد.

از سوی دیگر باید بین سه مفهوم تحمل، توافق و تفاهم تمیز قایل شد. تحمل، نوعی بازی باخت ـ برد است که در آن، یکی از طرفین رابطه می بازد تا طرف مقابل برنده شود. کنار آمدن، کوتاه آمدن و سازش نمونه هایی از تحمل اند. در توافق نیز ما با طرف مقابل بر سر یک راه حل میانه( نه سیخ بسوزه، نه کباب) به نتیجه می رسیم. هرچند هر دو این سازوکارها در زندگی لازم اند، اما نباید آنها را با تفاهم یکی دانست.

تفاهم، نه یک نتیجه که یک فرآیند است. زمانی که طرفین گفتگو از نگاه یکدیگر نیز به موضوع اختلافی می نگرند و به اصطلاح با عینک دیگری نیز به موضوع نگاه می کنند، امکان تفاهم ایجاد می شود. تفاهم زمانی حاصل می‌شود که ما بپذیریم که حقایقی نیز در تفسیر و دیدگاه طرف مقابل وجود دارد.

تفاهم، بیشتر از این که یک تاکتیک باشد، یک روش اندیشیدن است و نیازمند آن است که فرد ابتدا در حوزه اندیشه و تفکر بپذیرد که حقیقت لابلای افکار و نگرش انسانها پنهان است و در دیدگاه هر انسانی بهره ای از حقیقت وجود دارد.

بر همین اساس، خودخواهان ادراکی، یعنی افرادی که معتقدند، حقیقت امری ساده و یگانه است و آن هم نزد آنهاست، قادر به دستیابی به تفاهم با دیگران نیستند. با افراد متعصب، به این دلیل نمی توان به تفاهم رسید که آنها خود را صاحب تمام حقیقت می دانند. در صورتی که تفاهم زمانی حاصل می‌شود که ما بپذیریم، حقیقت بین انسانها توزیع شده است و در تفسیر هر کدام از آنها نشانه ها و رگه هایی از حقیقت یافت می شود.

موفق باشید.
دوستدار سعادت مردم ایران، ایزدی
@Hastiyadgirandeh

www.tg-me.com/us/هستی یادگیرنده/com.HastiYadGirandeh/420

707 viewsedited  Mar 13 at 02:58

دوستان همراه، سلام

« پیشکش به دکتر حسین حجت پناه»

« اصول گفتگو(۷)»

پنج ـ تفاهم:
یکی از پیچیده ترین امور بشری، دستیابی به تفاهم با مخالف است. عوامل ژنتیکی، تیپ و ویژگی های شخصیتی، تجارب، فرهنگ، دین، قومیت و جنسیت موجب می شوند تا دو انسان از یک تجربه یا متن، دو برداشت متفاوت و گاهی متضاد داشته باشند.

آنچه موضوع را پیچیده تر می سازد آن است که دو نفر تصور کنند که درک شان از یک متن یا تجربه، معادل حقیقت است، در حالی که اموری مانند تحصیلات، قومیت، تخصص، هوش، تجربه و مذهب که در درک پدیده ها به ما کمک می کنند، ضمنأ برای ما محدودیت هایی نیز ایجاد می کنند و موجب می شوند تا موضوع را از زاویه ای خاص انتخاب و تفسیر کنیم و در نتیجه دستیابی به تفاهم با دیگران را دشوار می سازد.

به تعبیر شلای ماخر، اندیشمند حوزه هرمنوتیک اصل بر این است که انسانها سخن یکدیگر را اشتباه درک کنند، مگر خلاف آن ثابت شود. دلیل این امر آن است که انسانها، نه به صورت یک ظرف تو خالی بلکه با برخورداری از یک سری نیروهای درونی و اختصاصی از یک سو و شرایط اجتماعی از سوی دیگر، با متن ها یا تجربه های محیطی مواجهه پیدا می کنند.

گفتگوی بین دو انسان، صحنه بسیار پیچیده‌ای از مواجهه این نیرو های درونی و تعامل دو دستگاه ذهنی است؛ دو ذهن فعال با عقبه های متفاوت و بدیهی است که در این شرایط فهم دیدگاه فرستنده پیام، بصورت ناب و کامل برای گیرنده پیام امکان پذیر نباشد و زمینه های تعارض ایجاد شود.

این گفته ی ارزشمند در کتاب شازده کوچولو که حرف سرچشمه سو تفاهمه ناظر بر همین معناست. در جای دیگری از این کتاب، شازده کوچولو به روباه می گوید: حرف های همو نمی فهمیم و روباه پاسخ می دهد: فقط دو دشمن حرف های همو خوب می فهمند؛ دوستی ها پر از سو تفاهمه. بر همین اساس، برخلاف تصور عموم، دستیابی به تفاهم با دیگران کاری بسیار پیچیده و دشوار است که با آموزش و تمرین می توان در آن کسب مهارت کرد.

از سوی دیگر باید بین سه مفهوم تحمل، توافق و تفاهم تمیز قایل شد. تحمل، نوعی بازی باخت ـ برد است که در آن، یکی از طرفین رابطه می بازد تا طرف مقابل برنده شود. کنار آمدن، کوتاه آمدن و سازش نمونه هایی از تحمل اند. در توافق نیز ما با طرف مقابل بر سر یک راه حل میانه( نه سیخ بسوزه، نه کباب) به نتیجه می رسیم. هرچند هر دو این سازوکارها در زندگی لازم اند، اما نباید آنها را با تفاهم یکی دانست.

تفاهم، نه یک نتیجه که یک فرآیند است. زمانی که طرفین گفتگو از نگاه یکدیگر نیز به موضوع اختلافی می نگرند و به اصطلاح با عینک دیگری نیز به موضوع نگاه می کنند، امکان تفاهم ایجاد می شود. تفاهم زمانی حاصل می‌شود که ما بپذیریم که حقایقی نیز در تفسیر و دیدگاه طرف مقابل وجود دارد.

تفاهم، بیشتر از این که یک تاکتیک باشد، یک روش اندیشیدن است و نیازمند آن است که فرد ابتدا در حوزه اندیشه و تفکر بپذیرد که حقیقت لابلای افکار و نگرش انسانها پنهان است و در دیدگاه هر انسانی بهره ای از حقیقت وجود دارد.

بر همین اساس، خودخواهان ادراکی، یعنی افرادی که معتقدند، حقیقت امری ساده و یگانه است و آن هم نزد آنهاست، قادر به دستیابی به تفاهم با دیگران نیستند. با افراد متعصب، به این دلیل نمی توان به تفاهم رسید که آنها خود را صاحب تمام حقیقت می دانند. در صورتی که تفاهم زمانی حاصل می‌شود که ما بپذیریم، حقیقت بین انسانها توزیع شده است و در تفسیر هر کدام از آنها نشانه ها و رگه هایی از حقیقت یافت می شود.

موفق باشید.
دوستدار سعادت مردم ایران، ایزدی
@Hastiyadgirandeh

BY هستی یادگیرنده